Supergarb

Plik:V344LyrCataclysmicVariableSuperhumpsAudioization.webm

SupergarbSzablon:R (Szablon:Ang.) – częste i niewielkie (o amplitudach wysokości ułamka magnitudy) zmiany jasności nowych karłowatychSzablon:R.

W układzie kataklizmicznym nowych karłowatych jeden z obiektów ściąga grawitacyjnie materię z drugiego, która formuje wokół gwiazdy dysk akrecyjny. Kiedy dysk jest niestabilny, czasami wybucha (Szablon:Ang.), a gdy na krzywej blasku gwiazdy podczas tych wybuchów pojawiają się dodatkowe pojaśnienia jej blasku, to określane są one jako supergarbySzablon:R.

Supergarby zostały odkryte przez Vogta (1974) i Warnera (1975) podczas superwybuchu VW Hydri w grudniu 1972Szablon:R. Występują we wszystkich nowych karłowatych typu SU UMa.

Okres obserwowanych supergarbów ma bezpośredni związek z okresem orbitalnym układu nowej karłowatej, opisany zależnością Stolza-Schoembsa z 1984 (w dniach):

$\frac{P_s-P_o}{P_o}=-3,3\cdot 10^{-2}+0,84P_s,$

gdzie $P_s$ to okres supergarbów, a $P_o$ – okres orbitalny. Dzięki tej zależności można wyznaczyć okres orbitalny danego układu gwiazdSzablon:R.

Jeżeli $P_s>P_o,$ to supergarb jest określany jako dodatni, a w przypadku odwrotnym $(P_s<P_o)$ – jako ujemnySzablon:R.