Konduktancja

Konduktancja, przewodność elektryczna czynna – miara podatności elementu na przepływ prądu elektrycznego, odwrotność rezystancji.

Jednostką konduktancji w układzie SI jest simens (S).

Dla znanych wymiarów geometrycznych przewodnika i konduktywności materiału (miary podatności materiału na przepływ prądu), z jakiego został wykonany, jego konduktancję określa wzór:

$G=\sigma \frac{S}{l},$

gdzie:

• $l$ – długość przewodnika,
• $S$ – pole przekroju poprzecznego elementu,
• $\sigma$ (sigma) – konduktywność (przewodność elektryczna właściwa) materiału.

Powyższy wzór określony jest tylko dla układów makroskopowych. W przypadku układów mezoskopowych wielkość ta wyraża się inaczej. Dla idealnego drutu kwantowego wyraża się ona wzorem:

$G=\frac{2e^2}{h}N,$

gdzie:

• $e$ – ładunek elementarny,
• $h$ – stała Plancka,
• $N$ – liczba otwartych kanałów.

W tym przypadku nie ma zależności wprost od geometrii układu, jedynie od liczby otwartych kanałów przewodności. Liczba ta z kolei zależy skokowo od rozmiarów poprzecznych przewodnika. Teorię opisującą to zjawisko podał Rolf Landauer (w roku 1957).

Zobacz też

• przewodnictwo elektryczne