Prąd znamionowy wyłączalny

Prąd znamionowy wyłączalny (ang. breaking capacity), zdolność wyłączania – największa wartość skuteczna prądu, którą łącznik może wyłączyć w określonych warunkach i szeregu łączeniowym bez powodowania uszkodzeń lub objawów mogących mieć niepożądany wpływ na środowisko lub na wykonywanie przez łącznik wyznaczonych mu funkcji. Bywa oznaczany jako $I_{Nw}$ lub $I_c$ (ang. rated short-circuit breaking capacity).

Wytwórca powinien podawać dwie wartości prądu znamionowego wyłączalnego charakteryzującego zwarciową zdolność łączenia wyłączników:

• Znamionowy prąd wyłączalny eksploatacyjny $I_{cs}$ (ang. rated service short-circuit breaking capacity)
• Znamionowy prąd wyłączalny graniczny $I_{cu}$ (ang. rated ultimate short-circuit breaking capacity)

Podane przez wytwórcę wartości obu prądów wyłączalnych powinny pozostawać we wzajemnym stosunku określonym przez normę.