Optimal Asymmetric Encryption Padding

Optimal Asymmetric Encryption Padding – schemat szyfrowania przypominający sieć Feistela, wymyślony w 1994 przez Bellare’a i Rogawaya. OAEP jest często stosowany w połączeniu z RSA do wstępnego zaszyfrowania wiadomości. OAEP wykorzystuje dwie funkcje haszujące, a także dodaje element losowości, przez co jest schematem niedeterministycznym. OAEP zapewnia bezpieczeństwo „all-or-nothing”, co oznacza, że adwersarz nie może odszyfrować części kryptogramu niezależnie od jego całości. Wynika to z faktu zastosowania funkcji haszujących.

Schemat OAEP

Schemat OAEP

• $n$ – długość w bitach modułu RSA,
• $k_0$ i $k_1$ – ustalone liczby całkowite,
• $m$ – wiadomość długości $(n-k_0-k_1)$ bitów,
• $G$ i $H$ – ustalone funkcje haszujące.

Algorytm szyfrowania:

• konkatenujemy wiadomość $m$ z ciągiem $k_1$ zer, otrzymując ciąg $m00...0$ długości $(n-k_0)$ bitów,
• generujemy losowy ciąg $r$ długości $k_0$ bitów,
• wykonujemy $G(r),$ otrzymując ciąg długości $(n-k_0)$ bitów,
• $X=m00...0\oplus G(r),$
• $Y=H(X)\oplus r,$
• wynikiem jest konkatenacja $X||Y.$

Algorytm deszyfrowania:

• $r=Y\oplus H(X),$
• $m00...0=X\oplus G(r).$