Ryżorek kretowaty
Szablon:Zwierzę infobox Ryżorek kretowaty[1] (Oryzorictes hova) – gatunek ssaka z podrodziny ryżorków (Oryzorictinae) w obrębie rodziny tenrekowatych (Tenrecidae).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1870 roku francuski przyrodnik Alfred Grandidier na łamach czasopisma Revue et Magasin de Zoologie pure et Appliquée[2]. Miejsce typowe według oryginalnego opisu to „Ankaye i Antsianak” (w oryg. Szablon:W języku)[2]; ograniczone w 19911 roku do Ankay (Szablon:Współrzędne[3]), wzdłuż rzeki Mangoro, w pobliżu Lac Alaotra i Antsianaka, w regionie na wschód od Lac Alaotra, na Madagaskarze[4][5][6]. Holotyp pochodzi ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu i jest to źle zachowana zamontowana skóra (sygnatura MNHN-ZM-MO 1887-874), głowa z kośćmi usunięta i zakonserwowana, ciało wraz z dwoma innymi bardzo młodymi okazami jest zakonserwowane w alkoholu[7]. Badania z 2018 roku wykazały jednak rozbieżności między holotypem a oryginalnym opisem Grandidiera, i autorzy kwestionują autentyczność rzekomego holotypu O. hova[3].
Takson Oryzorictes talpoides znany z zapisów z północno-zachodniego Madagaskaru i obecnie traktowany jako synonim O. hova, może reprezentować odrębny gatunek na podstawie morfologicznych cech czaszkowo-zębowych, różnic siedliskowych i możliwą izolację geograficzną[8]. Prowadzone są dodatkowe badania, aby formalnie opisać i nazwać te gatunki[8][9].
Etymologia
- Oryzorictes: Szablon:Gr. oruza ‘ryż’; oρυκτης oruktēs ‘kopacz’[10].
- hova: Hova rdzenny klan z Madagaskaru[11].
Zasięg występowania
Ryżorek kretowaty występuje na terenach bagnistych na Madagaskarze, zamieszkując w rozproszonych populacjach Northern Highlands, północną część (w tym Nosy Mangabe), zachodnią część (region Marovoay), Central Highlands oraz wschodnią i południowo-wschodnią część[8][9][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 95–124 mm, długość ogona 38–62 mm, długość ucha 8–16 mm, długość tylnej stopy 11–20 mm; masa ciała 28–59 g[9][12]. Wzór zębowy: I C P M (x2) = 40[9].
Ekologia
- Zwyczaje i aktywność - większość życia spędza pod ziemią. Jego przednie łapy idealnie nadają się do kopania w ziemi. Choć O. hova pokazuje się na powierzchni tylko nocą, przypuszcza się, że pod ziemią jest aktywny również za dnia. Jest poważnym szkodnikiem dla mieszkańców Madagaskaru, ponieważ niszczy uprawiany tam ryż.
- Pożywienie: bezkręgowce glebowe, mięczaki, skorupiaki.
Status zagrożenia
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (Szablon:Ang. ‘najmniejszej troski’)[13].
Przypisy
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: Szablon:Cytuj książkę
- ↑ 2,0 2,1 Szablon:Cytuj pismo
- ↑ 3,0 3,1 Szablon:Cytuj pismo
- ↑ Szablon:Cytuj
- ↑ 5,0 5,1 Szablon:Cytuj stronę
- ↑ Szablon:Cytuj stronę
- ↑ Szablon:Cytuj pismo
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Szablon:Cytuj książkę
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj pismo
- ↑ Szablon:The Key to Scientific Names
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:IUCN
Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> o nazwie „Grandidier&Petit”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.