Objętość retencji

Objętość retencji – wielkość związana ściśle z czasem retencji, stosowana często w badaniach fizykochemicznych techniką odwróconej chromatografii gazowej. Definiuje jaką objętość fazy ruchomej należy użyć do wymycia z kolumny eluującej substancji.

Całkowita objętość retencji jest iloczynem wartości przepływu fazy ruchomej $F$ [ml/min] i czasu retencji

$V_R=F\cdot t_R.$

Podobnie wylicza się objętość martwą układu, stosując zamiast czasu retencji $t_R,$ czas martwy $t_0$

$V_0=F\cdot t_0.$

Powyższe wzory pozwalają na otrzymanie zredukowanej objętości retencji:

$V{\text{'}}_R=V_R-V_0.$

Absolutna objętość retencji to:

$V_N=j\cdot V{\text{'}}_R,$

gdzie $j$ jest tzw. współczynnikiem ściśliwości Jamesa-Martina

$j=\frac{3}{2}\cdot \frac{(\frac{p_i}{p_0}{)}^2-1}{(\frac{p_i}{p_0}{)}^3-1},$

gdzie: $p_i$ to ciśnienie na wlocie, a $p_0$ ciśnienie na wylocie kolumny chromatograficznej.

Objętość właściwa retencji to:

$V_g=\frac{273,15}{T_{kol}}\cdot \frac{V_n}{m},$

gdzie 273,15 to temperatura [K], do której się przelicza objętość właściwą, $T_{kol}$ – temperatura kolumny, a $m$ – masa wypełnienia kolumny.

Objętość właściwą retencji można traktować jak funkcję stanu i jest ona często wykorzystywana w odwróconej chromatografii gazowej jako podstawowy parametr do dalszych obliczeń fizykochemicznych

Bibliografia

• Szablon:GoldBook