Mostek Behrendta

Mostek Behrendta – mostek pomiarowy zasilany prądem przemiennym służący do pomiaru rezystancji uziemienia metodą kompensacyjną.

W mostku Behrendta jako źródło prądu przemiennego stosuje się induktor. Spadek napięcia na oporze uziemienia $R_1{I}_1$ kompensuje się przez spadek napięcia od prądu $I_2$ na oporze $R_n$ (rezystancja zmienna służąca do zrównoważenia mostka). Prąd $I_1$ płynący w obwodzie złożonym uziomu badanego $Z_1$ i uziomu pomocniczego $Z_2$ transformuje się do obwodu pomiarowego przez transformator prądowy o przekładni $n:$

$n=\frac{I_1}{I_2}.$

Zmieniając rezystancję $R_n,$ doprowadzamy mostek do stanu równowagi, w którym przez galwanometr (lub inny wskaźnik równowagi) i sondę pomocniczą nie płynie prąd. Aby uzyskać stan równowagi, musi zostać spełniony warunek:

$I_1{R}_1=I_2{R}_n.$

Stąd rezystancję uziemienia możemy przedstawić wzorem:

$R_1=\frac{I_2}{I_1}{R}_n=\frac{R_n}{n}.$

W roli galwanometru może zostać użyty przyrząd magnetoelektryczny z prostownikiem.

Zobacz też

• mostek (elektronika)
• uziom

Bibliografia

• Franciszek Przezdziecki, Andrzej Opolski, Elektrotechnika i elektronika, PWN, Warszawa 1986, Szablon:ISBN, s. 285.