Smukłonosek duży
Szablon:Zwierzę infobox Smukłonosek dużySzablon:R (Leptonycteris nivalis) – gatunek ssaka z podrodziny jęzorników (Glossophaginae) w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1860 roku szwajcarski entomolog i mineralog Henri Saussure nadając mu nazwę Ischnoglossa nivalisSzablon:R. Holotyp pochodził z góry Pico de Orizaba, w stanie Veracruz, w MeksykuSzablon:R.
Leptonycteris nivalis przez dziesięciolecia był mylony z częściowo sympatrycznym L. yerbabuenae a wyjaśnienie tej kwestii nastąpiło dopiero pod koniec XX wiekuSzablon:R. Dlatego niektóre publikacje odnoszące się do L. nivalis dotyczą w rzeczywistości L. yerbabuenaeSzablon:R. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowySzablon:R.
Etymologia
- Leptonycteris: gr. λεπτος leptos „smukły, delikatny”; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos „nietoperz”Szablon:R.
- nivalis: Szablon:Łac. „śnieżny, śnieżno-biały”, od nix, nivis „śnieg”[1].
Zasięg występowania
Smukłonosek duży występuje w południowym Nowym Meksyku i południowo-zachodnim Teksasie (południowo-zachodnie Stany Zjednoczone) przez północny i środkowy Meksyk na południe do stanów Puebla i OaxacaSzablon:R.
Morfologia
Długość ciała 76–85 mm, brak zewnętrznego ogona, długość ucha 17–19 mm, długość tylnej stopy 13–19 mm, długość przedramienia 53–59 mm; masa ciała 18–30 gSzablon:R. Barwa czerwonawobrązowa do czarnawobrązowej z cynamonową lub brązową stroną brzuszną. Długi pysk. Wzór zębowy: I C P M = 30Szablon:R. Kariotyp wynosi 2n = 32 i FN = 60Szablon:R.
Ekologia
Pożywienie
Nektar, pyłek, owoce; prawdopodobnie także wszystkie znajdowane na nich owady. Ma ostre kły, którymi może wygryzać się w owoce kaktusów.
Rozród
Prawdopodobnie rodzi się tylko 1 młode; długość ciąży nieznana.
Inne informacje
Zamieszkuje wysoko położone tereny lasów sosnowych i dębowych. Odpoczywa w dużych koloniach, czasami obejmujących ponad 10 000 nietoperzy. Odgrywa bardzo ważną rolę w zapylaniu kwiatów kaktusów.
Poziom zagrożenia
Zagrożony w wyniku utraty środowiska, szczególnie wycinania agaw oraz tępień przez człowieka.