Wytrzymałość na rozciąganie

Wykres statycznego rozciągania próbki z materiału ciągliwego (plastycznego); ${\sigma }_2$ – naprężenie rzeczywiste (z uwzględnieniem przewężenia próbki); ${\sigma }_1$ – naprężenie umowne (siła rozciągająca odniesiona do pola przekroju początkowego $S_0$).

Wytrzymałość na rozciąganie to naprężenie odpowiadające największej sile rozciągającej $F_m$ uzyskanej w czasie statycznej próby rozciągania, odniesionej do pierwotnego pola przekroju poprzecznego tej próbki:

$R_m=\frac{F_m}{S_0},$

gdzie:

$F_m$ – największa siła rozciągająca niepowodująca przewężenia próbki,

$S_0$ – pole przekroju poprzecznego roboczej części przed obciążeniem próbki.

Na wykresie z próby rozciągania $R_m$ reprezentowane jest przez maksimum krzywej.