Granica Chandrasekhara

Granica Chandrasekhara (od nazwiska indyjskiego astrofizyka Subrahmanyana Chandrasekhara) – maksymalna masa białego karła równa około 3·10³⁰ kg, czyli 1,44 masy Słońca.

$M_{Ch}\approx 1,44M_{\odot }$

gdzie $M_{\odot }$ to masa Słońca.

Granicę (masę) Chandrasekhara $M_{Ch}$ można w przybliżeniu obliczyć na podstawie wzoru

$M_{Ch}\approx {\left(\frac{\hslash c}{G}\right)}^{3/2}\frac{1}{m_p^2}=\frac{m_{Pl}^3}{m_p^2}$

gdzie:

$\hslash$ to zredukowana stała Plancka równa 1,054 571 68 (18)·10⁻³⁴ J·s,

$c$ to prędkość światła w próżni równa 299 792 458 m/s,

$G$ to stała grawitacji wynosząca 6,67·10⁻¹¹ N m²/kg²,

$m_p$ to masa protonu wynosząca 1,67262171(29)·10 ⁻²⁷ kg, a

$m_{Pl}$ to masa Plancka.

W 1930 roku Subrahmanyan Chandrasekhar wykazał, że im większa jest masa białego karła, tym silniej zapada się on pod działaniem własnej grawitacji i tym staje się mniejszy. Ściągając na siebie masę (np. z gwiazdy, z którą jest w układzie podwójnym), karzeł zwiększa swoją masę do 1,44 masy Słońca (liczba ta zwana jest granicą Chandrasekhara). Wówczas wybucha jako supernowa (typu Ia) w następstwie reakcji termojądrowych węgla i tlenu, z których jest zbudowany.

Zobacz też

• Granica Tolmana-Oppenheimera-Volkoffa
• Masa Jeansa