Dowód wprost

Dowód wprost (dowód zwyczajny, dowód klasyczny) – inna od dowodu nie wprost forma dowodzenia w systemie założeniowym rachunku zdań, w której prawdziwość tezy dowodzi się bezpośrednio poprzez dedukcję – z założeń twierdzenia i aksjomatów teorii (ustalonych reguł).

Przykład dowodzenia metodą wprost w klasycznym rachunku zdań

	$\mathrm{\neg }(\mathrm{\neg }p⟹\mathrm{\neg }q)⟹(p⟹q)$	(schemat zdaniowy)
1.	$\mathrm{\neg }(\mathrm{\neg }p⟹\mathrm{\neg }q)$	(pierwsze założenie w schemacie)
2.	$p$	(drugie założenie w schemacie)
3.	$\mathrm{\neg }p\wedge \mathrm{\neg }\mathrm{\neg }q$	(zast. reguły negowania implikacji z wiersza 1.)
4.	$\mathrm{\neg }p$	(zast. reguły opuszczania koniunkcji z wiersza 3.)
5.	$\mathrm{\neg }\mathrm{\neg }q$	(zast. reguły opuszczania koniunkcji z wiersza 3.)
6.	$q$	(zast. reguły opuszczania negacji z wiersza 5. prowadzące do uzyskania tezy schematu, a zatem i wniosku, iż musi być tautologią)